İZLANDA

Sürekli evrilen, dönüşen, asla durağan olmayan bir ülke. Canlı, capcanlı. Burada haritalar her zaman bir adım geriden geliyor. Bazı bölgeleri her birkaç yılda bir yeniden çizilirken, ıssız ve vahşi doğada hâlâ keşfedilmeyi bekleyen göller, patikalar ve tanımsız yerler var. İzlanda’yı bilmek orada bulunmak, izlemek ve toprağın anlattığı hikâyeyi dinlemekle gerçek oluyor.
“Koruma, sahip çıkma ve eşitlik” gibi kelimelerin soyut değil, her gün yaşanan gerçekler olduğu butik bir uygarlık adası.

İzlandalılar, Vikinglerin ve Keltlerin torunları, Elflerin koruyucuları. Yollar ve binalar öyle bir özenle inşa edilmiş ki Elflerin evleri zarar görmüyor. Bazen, Elfler mi yoksa yerlilerin kendileri mi daha öteki dünyalı ayırt edemiyorum. Oğlum Ada ile dokuz gün boyunca ateş ve buzun, akan nehirlerin, çarpıcı kayaların ve sonsuz dalgaların arasında vakit geçirdik. Sonu yokmuş gibi uzanan sessiz yollar boyunca ilerledik. Yağmur da bir yoldaş gibi sessizlik içinde, sabırla gelip geçti.

Dört element ve adanın ruhu ile beraber beş kişiydik adeta. Mükemmel bir varoluş hali.