GİZEM KÂHYA İYEM
Sanat, Gizem’in hayatının merkezine içine kapanık olduğu çocukluk yıllarında oturuyor ve hiç oradan ayrılmıyor. Beş yaşında başladığı bale kursu sırasında aldığı solfej eğitimi onu çok heyecanlandırıyor ve 10 yaşında keman kursuna başlıyor. Müzik sayesinde sanatsal üretimle var olmayı ve iletişim kurmayı öğreniyor. Sabancı Üniversitesinde Görsel Sanatlar ve Görsel İletişim Tasarımı bölümünde sanat ve tasarım eğitimi alıyor. Sinema filmlerinde sanat yönetmenliği yaparak sıfırdan bir dünya kurmanın hayallerini kuruyor. Ve sonrasında Evin Sanat Galerisinin bir parçası oluyor. Galerinin yaratıcı projeleri ve sergi hazırlıklarında çalışırken bir yandan da film ve müzik kliplerinde sanat yönetmenliği yapıyor, Taşeron Bağımsız Sanat İnisiyatifinin karma sergilerine katılıyor.

Gizem’in, sanatın farklı alanlarında üreten biri olması galericilik yaparken ortaya çıkan görsel dil ve estetiği değerlendirebilmesini sağlıyor. Gizem, sanatın insanın yaratma cesaretinin bir ürünü olduğunu düşünüyor. Tıpkı bir sanat yapıtında olduğu gibi, Evin Sanat Galerisinin çizgisinin de kendi içinde bir uyumu olduğunu ve bu uyumu sağlamaya çalışırken sanatsal güdüleriyle hareket ettiğini söylüyor.

OSMAN NURİ İYEM
Osman, sanatçı bir babaanne ve büyükbabanın torunu, galerici bir anneyle sanat fuarı yöneticisi ve seramik sanatçısı bir babanın oğlu. Sanat onun genlerinde var. Küçükken annesi, kimi zaman Osman’ı babaannesinin atölyesine bırakıyor, Osman orada oyuncaklar yerine seramikle oynuyor haliyle. İlk fotoğraf makinesi babaannesinden hediye geliyor. Lise yıllarında ise bolca film seyrediyor, müzik dinliyor. Üniversitede sinema okuyor ancak fotoğraf ve sanatın plastik yanının onun için en az hikâye anlatımı kadar kıymetli olduğunu söylüyor. Osman, dünyanın karanlık yüzüyle ilgileniyor; karanlık görüntüler ve ilişkiler ilgisini çekiyor. Gerçeğin kurgulanış şekli ve sanatın bunun üzerindeki rolü üzerine yazdığı yüksek lisans tezi sanat üretim biçimini çok etkiliyor. Çektiği filmlerde, kameranın arkasında olduğu hissedilsin, ürettiği fotografik görüntüyü nasıl manipüle ettiği belli olsun ve izleyici bunların sebeplerini düşünsün istiyor.

Osman’ın çok yönlü sanatçı kişiliği galericiliğine de yansıyor elbet. Sanatçılarla çok kolay empati kurabiliyor. Sahip olduğu estetik bilgi, sergilerin nasıl sunulup anlatılacağına, sanatçılarla kurulan iş birliklerine, sanatçıların kararsız kaldığı durumlara çokça katkı sağlıyor.