Haftalık olarak 1925’te yayına başlayan, Amerikan medyasının ağırbaşlı, derin bakışlı, entelektüel, liberal, zaman zaman ‘snob’ duruşuyla meşhur yayınlarından “The New Yorker”, uzun formda yazılmış deneme yazıları, röportajları, yorumları, eleştirileri ve kurmaca yazılarının yanı sıra kendine has bir hiciv içeren karikatürleri ve çizim kapaklarıyla bilinir.

Arşivinde yer alan ‘edebi’ yazı, şiir ve hikayeler, belli aralıklarla kitap haline geldi, karikatürleri her yıl geleneksel bir şekilde ‘koleksiyon baskı’ olarak yayınlandı, ‘The New Yorker’ logolu kitaplar, entelektüel modern kitaplıkların demirbaşı oldu. Aralarında bir ‘seçki’ kitabı var ki, her açıdan özel bir ilgiyi hak ediyor: “Blown Covers: New Yorker Covers You Were Never Meant to See”. Kapak şansı görmemiş, asla yayınlanmamış kapak çizimlerinden oluşan ve ilk baskısı 2012’de çıkmış kitap, meraklısına tadından yenmez bir popüler kültür keşfi.

Her ‘The New Yorker’ kapağı, gündemin fotoğrafını çekmekle kalmaz, mutlaka bir duruş ve tavır içerir, gerektiğinde kibar kibar muhalefetini yapar, döneme tanıklık eder, o anki durumu sanatsal bir çerçeve içerisinde kayıt altında tutar. Her çalışmanın arkasında yatan hikâyeye, neden basılmadığına dair anekdotlara da yer veren bu kitabın sayfalarını karıştırdıkça meselenin hiçbir zaman ‘oto sansür’, ‘yanlış anlaşılma’ ya da ‘sınırı geçme’ değil; çizimin anlatılmak istenen hikâyeye hizmet edip edemediği olduğunu fark ediyorsunuz.

‘Yayınlanmayanlar’ kitabın kapağındaysa bir Barry Blitt illüstrasyonu var. Çizimde, Papa, Marilyn Monroe’dan rol çalıyor; havalanmış eteklerini zapt etmeye çalışarak, Monroe’nun 1955 tarihli ‘The Seven Year Itch’ filmindeki meşhur sahnesini tekrarlıyor. Editör masasında herkes çizime bayılır, gülümsemeler eksik olmaz, fakat “Neden böyle bir kapakla çıkacağız ki?” sorusuna tam bir yanıt bulunmaz. Dergi kapağına niyet, ‘yayınlanmayanlar’ kitabının kapağına kısmet.