00:00

3 Mayıs 2020

Sevgili Hüseyin,

Bu mektubu sana salgın nedeniyle evimize kapandığımız sırada yazıyoruz ve bu mektup sayesinde birbirimize bağlanıyoruz. Ne gariptir ki, senden aldığımız ilhamla başlattığımız Homotopia adlı seri de ev halinin ortak yaşantısında geçen hikayelerin birer iç görü niteliğindeki Polaroid kolajlarla anlatıldığı işlerden oluşuyor. Bunları yazarken, şu sıralarda o ev ortamlarının nasıl algılandığı ve evlerin içinde nasıl yaşandığını merak ediyoruz. Toplumlarımızın karşılaştığı paralellikler, tabular ve çelişkilerle beraber kimin hikayesini anlatıyoruz veya hangi hikayeler bizle kalıyor?

Bir ay öncesine kadar bu seriyi alışılmışın dışında, deneysel ve çok daha interaktif bir bağlamda sunmaya hazırlanıyorduk. Dolgun siyah beze, tek tek boyanmış seramik tabaklar, artık yalnızca online olan arkadaşlıklarımızın hikayelerini resmediyor. Baskın bir tatlılıktan doğan bir acı belirtisi. Bitmemiş bu hikayelerde hala süregelen bir acı var. Bunları sunarken birçok esin kaynağını; entelektüeller, sanatseverler –daha çok senin gibi- ve destekçileri, bu hikayelerin yemek yerken paylaşılacağı uzun bir sofrada bir araya getirmek isterdik. Keşke şimdi bizimle olsaydın, o zaman daha çok konuşabilirdik. Ama burada değilsin. Zaten olsaydın bile, yanımızda olamazdın. Çünkü herkes sürekli ya da geçici olarak yaşadığı evine tıkılıp kaldı. Hepimiz işlerin ‘normal’e dönmesini bekleyerek kendi hikayemiz içinde yaşamaya devam ediyoruz etmesine, ama dünya yeniden uyandığında, normalden eser kalmamış olacak belki de.

Lütfen bu mektubu olaylar, gerçekler, koşullar, kazalar ve durumlar babında kabul et.

En iyi dileklerimizle,
Huo Rf & Huma Kabakcı

*Hüseyin Bahri Alptekin, Olay-lar, Gerçek-ler, Koşul-lar, Kaza-lar, Durum-lar, 2007, üzeri işlenmiş ve kullanılmış otel çarşafları